در شماره دوم سال اول مجلة نیم‌سالانه التاریخ و الحضارة الاسلامیة؛ رؤیة معاصرة (تابستان و پاییز ۱۴۴۳ ق.)، مقاله “دلالات شعر الغدیر و تطبیقاته؛ دراسة أحادیة للقصیدة الجُلجُلیة” از صفحه ۹ تا صفحه ۳۰ منتشر شده است.
چکیده فارسی این مقاله چنین است:
شعر به عنوان یکی از بنیادی‌ترین شیوه‌های انتقال معنی و پیوند با دیگران بر دو رکن اندیشه و خیال در جامه آرایه‌های زبانی استوار است.
اندیشه‌ای که بر بال خیال بنشیند آسان‌تر ره به دل و ذهن مخاطب می‌برد. رویداد غدیر از همان نخستین سال‌های پس از وقوع موضوع برخی سروده‌ها بوده است. شاعران غدیر به مثابه راویان این حدیث نبوی نقشی انکارناپذیر در زنده نگاه داشتن، دوام، بر جان مخاطبان نشاندن و تبیین ابعاد مختلف غدیر داشته‌اند. این نوشتار پس از توضیحی کوتاه در باره مفهوم شعر و جایگاه آن در فرهنگ اسلامی، با مبنا قرار دادن قصیدة جُلجُلیه سروده عمرو بن العاص بن وائل (۴۳ ق.) در قرن اول هجری کوشیده است با واکاوی دلالت‌های این سروده، سهم شعر غدیر را در ایضاح تاریخی و تبیین ابعاد رویداد غدیر و تبدیل آن به یک نشانه هویتی برای پیروان مکتب اهل بیت علیهم السلام و یا هویت‌بخشی به آن‌ها نشان دهد.
متن کامل مقاله را از اینجا دریافت کنید.
دیدگاهتان را بنویسید